Θαύμα (Palacio R. J.)

 Αν μπορείς να αυτοσαρκάζεσαι, αν μπορείς να συγχωρείς, αν αγαπάς τους φίλους που εσύ επιλέγεις να αγαπάς, αν βλέπεις ομορφιά εκεί που δεν την βλέπουν οι άλλοι, ε, τότε... όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και ένα θαύμα!

"Το ξέρω ότι δεν είμαι ένα συνηθισμένο εννιάχρονο αγόρι. Θέλω να πω, φυσικά και κάνω συνηθισμένα πράγματα. Τρώω παγωτό. Κάνω ποδήλατο. Παίζω μπάλα. Έχω Xbox. Κάτι τέτοια πράγματα με κάνουν ένα συνηθισμένο παιδί. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Επίσης νιώθω συνηθισμένος. Μέσα μου. Ξέρω όμως πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν τα κοιτάζουν παράξενα μόλις εμφανιστούν κάπου... Ξέρω πως τα συνηθισμένα παιδιά δεν κάνουν τα άλλα παιδιά να φεύγουν φωνάζοντας από την παιδική χαρά".

ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (ΜΑΝΔΗΛΑΡΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ)

 

Δεκατέσσερις έφηβοι από μια υποβαθμισμένη περιοχή πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας, περιμένουν –ο καθένας για τον δικό του λόγο– το αποχαιρετιστήριο πάρτι του γυμνασίου, το οποίο θα γίνει στον χώρο του σχολείου τους.

Όμως, μια σειρά ατυχών συμπτώσεων και ένας ασυνείδητος μικροκακοποιός αδερφός οδηγούν μια παρέα από κλεφτρόνια στο σχολείο το βράδυ της προηγουμένης, με σκοπό να κλέψουν τα ακριβά ηχητικά μηχανήματα που βρίσκονται κλειδωμένα στο σχολείο.

Την ίδια ώρα, ένας από τους έφηβους ήρωες καταφέρνει να τους φωτογραφίσει και να εκβιάσει τον αρχηγό τους ώστε να επιστρέψει τα κλοπιμαία στο σχολείο πριν το μεσημέρι, για να μπορέσει να γίνει το πάρτι.

Αυτό που ακολουθεί είναι από τη μία ο αγώνας της συμμορίας να κρατήσει με νύχια και με δόντια τα ακριβά μηχανήματα, κι από την άλλη αυτός όλων των συμμαθητών να πάρουν πίσω τα μηχανήματα ώστε να γίνει το πάρτι. Στην πλοκή αυτή ξετυλίγονται σε πρώτο πρόσωπο οι φωνές των δεκατεσσάρων εφήβων, οι αναζητήσεις, οι ανησυχίες, οι πόθοι και οι έρωτές τους, δημιουργώντας τελικά μια ολοζώντανη τοιχογραφία του κόσμου τους.

Γιατί –όπως φαίνεται σίγα σιγά– το πάρτι είναι μόνο η αφορμή για να έρθουν όλοι πιο κοντά, να γνωρίσουν τα όριά τους (αλλά κι αυτά του διπλανού τους), να συγκρουστούν, να φιλοσοφήσουν, να εκμυστηρευτούν, να αγκαλιαστούν, να ερωτευτούν, να θρηνήσουν και, πάνω απ’ όλα, να ονειρευτούν. Να συνειδητοποιήσουν, τελικά, ότι ζουν σ’ έναν υπέροχο κόσμο γιατί, παρότι ζουν στην πληγιασμένη πλευρά της πόλης, μπορούν να μεταποιούν τη σκοτεινή ύλη της καθημερινότητάς τους σε γέλιο, αγκαλιές κι αγάπη. Μπορούν ακόμα να κουρδίζουν πότε πότε το «εγώ» τους στην κλίμακα του «εμείς».

Καπετάν Ζωή (Ελένη Πριοβόλου)

 Η Εύα δεν έχει καμιά διάθεση ν’ αφήσει την Αθήνα και τη «λατρευτή της κανονικότητα» και ν’ ακολουθήσει τους γονείς της σ’ ένα νησί της άγονης γραμμής. Όλα τής φαίνονται μαύρα... ώσπου φτάνει στο νησί. Εκεί γνωρίζει τη Ζωή, μιαν αληθινή καπετάνισσα της ζωής, και μαζί ταξιδεύουν στο όνειρο, στη φαντασία, στη μαγεία, στο παραμύθι και στην περιπέτεια.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ (ΤΙΓΚΡΕ, ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΓΥΜΝΑ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ)

 ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

                                                ΤΙΓΚΡΕ, ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΓΥΜΝΑ

                                                  ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

  Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα παιδί της φαβέλας, τον Τίγκρε. Ο Τίγκρε θέλει να πραγματοποιήσει τα δύο του όνειρα, να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να τα φτιάξει με το κορίτσι που αγαπάει. Όμως πολλά προβλήματα τον εμποδίζουν, όπως ο Ιμορτάλ, ένας κακός άνθρωπος, που θέλει να τον βάλει να δουλέψει γι΄ αυτόν, κάνοντας βρωμοδουλειές. Ο Μοασίρ-Μπαρμπόσα είναι ένας πρώην τερματοφύλακας της εθνικής Βραζιλίας. Στον τελικό του μουντιάλ έφαγε ένα γκολ στα τελευταία λεπτά και έτσι έγινε ο πιο μισητός άνθρωπος της Βραζιλίας. Παρόλ΄ αυτά έσωσε τον Τίγκρε  και τους φίλους του από τα χέρια του Ιμορτάλ, βάζοντας  ένα στοίχημα. Το στοίχημα ήταν ότι, αν νικούσε η Ατλέτικο Εσπεράνσα, όπως έλεγαν την ομάδα του Τίγκρε, θα άφηνε τα παιδιά ήσυχα. Όμως αν νικούσε αυτός θα κρατούσε τα παιδιά για τις βρωμοδουλειές του. Ο Ιμορτάλ πεθαίνει μετά από λίγο καιρό, απαλλάσσοντας τα παιδιά της φαβέλας από τη θλιβερή παρουσία του. Τα παιδιά εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους στον Μπαρμπόσα και συνεχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο και να συμπορεύονται στη ζωή σαν παντοτινοί φίλοι. Όμως  και αυτός στο τέλος πεθαίνει.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το βιβλίο μου άρεσε, διότι είχε σχέση με το ποδόσφαιρο και τη Βραζιλία. Ήταν ενδιαφέρον και το διάβασα με αγωνία.

                                                                                  Τσιρώνης Οδυσσέας, Α4

Ένα παιδί από το πουθενά (΄Αλκη Ζέη)

 Τον λένε Ίκαρο Λαμπρίδη, είναι δέκα χρονών και μένει στο Παγκράτι με τη θεία του Ελένη Ιοκάστη Καποδίστρια. Θα ’θελε να είχε πατέρα τον Τζο Νέσμπο, που όλοι λένε ότι του μοιάζει. Ζηλεύει που η θεία αποκαλεί αγόρι της τον παπαγάλο. Φίλοι του είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ένας άστεγος και ο γυμναστής του. Δεν καταλαβαίνει γιατί οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν. Και κυρίως δεν καταλαβαίνει γιατί οι γονείς των συμμαθητών του δεν αφήνουν τα προσφυγόπουλα να μπουν στην αυλή του σχολείου. Η θεία όμως…

H Άλκη Ζέη γράφει μια ιστορία για τα παιδιά και τα προβλήματά τους σήμερα.